Μείναμε κολλημένοι στα φανάρια για κάτι που φαινόταν σαν μια αιωνιότητα. Οι υαλοκαθαριστήρες του παρμπρίζ απομακρύνουν με μανία τις παχιές σταγόνες της βροχής. Η πόλη παρέμενε θολή και ένα απόλυτο μυστήριο. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός σαν κάρβουνο. Ένιωσα ένα ρίγος στη σπονδυλική στήλη μου.
Φαινόταν καλή ή μάλλον πολύ κακή στιγμή για να ρωτήσω τον οδηγό για το πώς ήταν το Όλντενμπουργκ.
“Αχ Όλντενμπουργκ…” Έβρισε ξανά κάτι χονδροειδές κάτω από την ανάσα του πριν δηλώσει βάναυσα.
«Όλντενμπουργκ. Δεν μου αρέσει αυτή η πόλη».
Ήταν λίγο συγκλονιστική δήλωση. Συνήθως θεωρώ ότι οι οδηγοί ταξί είναι οι πιο ένθερμοι και παθιασμένοι πρεσβευτές της πόλης.
Έπειτα έμεινε ήσυχος για λίγο και μετά συνέχισε τη ζοφερή του διάκριση.
«Το Όλντενμπουργκ δεν είναι πραγματικά μια πόλη για νέους. Άνθρωποι σαν εσάς.» (Τέλεια, φαίνομαι ακόμα νέος).
«Δεν υπάρχουν κορίτσια εδώ. Δεν υπάρχουν κλαμπ ή μπαρ για να συναντήσετε κορίτσια. Μόνο άνθρωποι με οικογένειες. Δεν είναι υπέροχο μέρος για έναν άντρα σαν εμένα. Πραγματικά δεν ξέρω γιατί ζω ακόμα εδώ».
Τον ρώτησα πού θα προτιμούσε να ζήσει και μου ανέφερε.
«Γρόνινγκεν. Άκουσα ότι είναι πολύ ωραίο εκεί».
Αυτή ήταν λοιπόν η εισαγωγή μας στο Όλντενμπουργκ.
Όταν γράφω ένα κομμάτι για ένα μέρος που έχω επισκεφτεί, συχνά είμαι ένοχος ότι πέφτω στη συνήθεια που έχουν πολλοί ταξιδιωτικοί συγγραφείς.
Αρχίζω να σκέφτομαι τι αξιομνημόνευτο εύστοχο επιτάφιο μπορώ να βρω για να τραβήξω την προσοχή του αναγνώστη.
Καλώς ήρθατε στο Όλντενμπουργκ, την πιο υποτιμημένη πόλη της Γερμανίας.
Ή τι θα λέγατε για αυτόν τον κλασικό τίτλο;
Το ανεξερεύνητο διαμάντι της Ευρώπης, το Όλντενμπουργκ
Ή αν είστε πραγματικά απελπισμένοι.
Καλώς ήρθατε στο Όλντενμπουργκ, το νέο Βερολίνο.
Η αλήθεια είναι το Όλντενμπουργκ, δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω.
Το Όλντενμπουργκ είναι απλά… Το Όλντενμπουργκ πραγματικά.
Έψαξα στο google το Όλντενμπουργκ και βρήκα πολύτιμα ελάχιστα γραμμένα για την πόλη, εκτός από το γεγονός ότι η πόλη είναι η πρωτεύουσα του σγουρού λάχανου (με ένα αφιερωμένο φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο).
Έτσι ελλείψει οποιασδήποτε πληροφορίας, απλώς αφήσαμε τη μοίρα να είναι ο οδηγός μας.
Βγήκαμε από το διαμέρισμά μας και προσπαθήσαμε να κατευθυνθούμε προς το κέντρο της πόλης με τη βοήθεια ενός χάρτη.
Δεν είμαι καθόλου καλός στο να διαβάζω χάρτες. Μετά από 15 λεπτά περπάτημα συνειδητοποίησα ότι είχαμε χαθεί φρικτά. Βρήκαμε πολλούς μεγάλους χώρους πρασίνου, κήπους και περπατήσαμε δίπλα από μερικά πολύ μεγάλα σπίτια. Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι κατευθυνόμασταν προς τη λάθος κατεύθυνση, οπότε με τη βοήθεια ενός ντόπιου, βρήκαμε τελικά το δρόμο μας στην πόλη.
Χρειαζόμασταν μια ώθηση καφεΐνης και τότε ήταν που ανακαλύψαμε Cafe Blade. Αυτό το οικογενειακά διοικούμενο καφέ και αρτοποιείο ικανοποιεί το γλυκό των ντόπιων από το 1884. Ο καφές είναι φανταστικός όπως και οι χειροποίητες σοκολάτες τους.
καφέ και φόρεμα
Μετά το Klinge, τολμήσαμε περαιτέρω στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια ανακαλύψαμε μια άλλη φανταστική καφετέρια που ονομάζεται «Καφές και φόρεμα».
Εκτός από το να σερβίρω νόστιμα κέικ και υπέροχο καφέ, είμαι εντυπωσιασμένος από το πώς ο ιδιοκτήτης συνδύασε την ιδέα του καφέ με την ασυνήθιστη μόδα υψηλής ποιότητας. Εξειδικεύονται επίσης σε κοσμήματα, αξεσουάρ σπιτιού και ιταλικά υποδήματα. Τέλειο μέρος για να κάνετε την κυρία σας για ψώνια.
Άχιμ Μπάργκχορν
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο φεστιβάλ κινηματογράφου. Εκεί συναντήσαμε τον Achim Barghorn, έναν 29χρονο επιχειρηματία, master barista και ιδιοκτήτη μιας από τις καλύτερες κινητές καφετέριες στη Γερμανία: Kathe καφέ. Δεδομένου ότι είναι κινητός, ελέγξτε τον ιστότοπό του όπου εδρεύει όταν επισκέπτεστε το Όλντενμπουργκ. Ο καφές του είναι σοβαρά ένας από τους καλύτερους καφέδες που έχω πιει στον κόσμο. Επιπλέον, το latte art του είναι επίσης φοβερό.
Ξυπνήστε και μυρίστε τον καφέ στο Όλντενμπουργκ.
Heimathaven
Μερικές φορές η απουσία ενός οδηγού μπορεί να είναι ευλογία. Απλώς αφήνεις το ένστικτό σου να είναι ο οδηγός σου. Δεν έχεις σχέδιο.
Ωστόσο, αν δεν είστε σίγουροι, απλώς ρωτήστε τους ντόπιους στο Όλντενμπουργκ.
Έτσι ανακαλύψαμε Heimathaven.
Βρίσκεται σε έναν από τους παράδρομους έξω από το κεντρικό κέντρο της πόλης, αυτό το μέρος είναι ένα στολίδι που σερβίρει υπέροχο καφέ, κάνει εξαιρετικά βέγκαν μάφιν με βατόμουρα και σερβίρει επίσης εκλεκτά G&T’s. Το αγαπημένο μου πράγμα εδώ όμως ήταν η σπιτική λεμονάδα του Sascha όπου μπορείτε να επιλέξετε γεύσεις από λάιμ και μέντα ή βανίλια και λάιμ. Επιπλέον, σερβίρεται σε ένα πολύ φωτογενές κρυστάλλινο ποτήρι.
Όσο περισσότερο περπατούσα στην πόλη, τόσο περισσότερο μου άρεσε. Μου αρέσει που είναι βατή πόλη. Το Oldenburg απολαμβάνει το καθεστώς του μεγαλύτερου συνδεδεμένου πεζόδρομου στη Γερμανία με περισσότερες από 1000 επιχειρήσεις.
Επιπλέον, έχει τόνους χαρακτήρα.
Επισκεφθήκαμε ιδιόμορφα τοπικά μουσεία όπως το Μουσείο Υπολογιστών, το οποίο διευθύνεται εξ ολοκλήρου από ντόπιους εθελοντές. Οι οικικοί υπολογιστές και τα βιντεοπαιχνίδια της δεκαετίας του εβδομήντα και του ογδόντα, όπως το Commodore PET, το Sinclair ZX 81 και το Atari 800 XL, μπορούν να προβληθούν και να δοκιμαστούν από τους επισκέπτες. Αργότερα επισκεπτόμαστε το Μουσείο Horst Jansen όπου ανακαλύπτουμε μια φανταστική έκθεση εικονογραφήσεων από τον Salvador Dali.
Η πόλη απολαμβάνει μια όμορφη αρχιτεκτονική. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι για σχεδόν 200 χρόνια η πόλη απολάμβανε πριγκιπικό καθεστώς.
Όπου κι αν πάτε, υπάρχουν πολλά ποδήλατα που συμβάλλουν στην ειδυλλιακή γοητεία του αστικού τοπίου. Υπάρχουν περίπου ένα τέταρτο του εκατομμυρίου ποδήλατα (1,5 ανά κάτοικο), γεγονός που καθιστά το Όλντενμπουργκ μία από τις πόλεις για ποδήλατα στον κόσμο. 160 km ποδηλατόδρομων πόλης σημαίνει ότι σχεδόν ολόκληρη η πόλη είναι γρήγορα και εύκολα προσβάσιμη με ποδήλατο.
Η μεγάλη πρώην κατοικία των κόμηδων, των δούκων και των μεγάλων δούκων του Όλντενμπουργκ: το Schloss Oldenburg χρησιμεύει ως οι πνεύμονες πρασίνου της πόλης.
Σχεδιασμένοι σύμφωνα με το φυσικό αγγλικό στιλ, οι κήποι του παλατιού εκτείνονται σε 16 εκτάρια και έχουν διατηρήσει τη γραφική τους ατμόσφαιρα με φυσικές φυτεύσεις και ελικοειδή υδάτινα ρεύματα και μονοπάτια. Οι λάτρεις του κήπου και της φύσης είναι ιδιαίτερα στο στοιχείο τους όταν τα ροδόδεντρα, που είναι χαρακτηριστικά για αυτήν την περιοχή, είναι ανθισμένα.
Εγώ και ο Ρούι στη βραδιά έναρξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Όλντενμπουργκ
Όλντενμπουργκ.
Εκτός από το γεγονός ότι η πόλη μπορεί να υπερηφανεύεται για τα παλαιότερα ροδόδεντρα του είδους τους στη Γερμανία, πώς αλλιώς θα σας παρουσίαζα αυτήν την πόλη?...
Το Όλντενμπουργκ είναι το σπίτι του ανεξάρτητου κινηματογράφου στην Ευρώπη
Σε ίση απόσταση μεταξύ του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, αυτή η νυσταγμένη μεσαιωνική πόλη στη Βόρεια Γερμανία είναι ο απίθανος οικοδεσπότης ενός από τα κορυφαία φεστιβάλ ταινιών Indie στον κόσμο.
Ως μέρος του Must Love Festivals έργο με την ευγενική υποστήριξη από το Γερμανικό Εθνικό Συμβούλιο Τουρισμού, κατάφερα να κάνω μια πρόσκληση στο φεστιβάλ για εμένα και τον σκηνοθέτη Rui Dantas Rodrigues με έδρα τη Μαδέιρα.
Λατρεύω τις ταινίες μου. Φέτος, λοιπόν, στο πλαίσιο του project των φεστιβάλ, ήθελα να επισκεφτώ ένα διαφορετικό είδος φεστιβάλ. Η ιδέα να πάω σε ένα φεστιβάλ και να βλέπω ταινίες όλη την ημέρα φαινόταν σαν το τέλειο φεστιβάλ για μένα.
Επιπλέον, είμαι πάντα κορόιδο για το αουτσάιντερ. Η φήμη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Όλντενμπουργκ έχει οικοδομηθεί στην υπεράσπιση του σκοπού των λιγότερο γνωστών, όχι και πολύ κεντρικών ταινιών. Το Oldenburg είναι η απάντηση της Ευρώπης στο Sundance.
Ο σκηνοθέτης, Torsten Neumann επιθυμεί το φεστιβάλ να είναι μια βιτρίνα για το „ταινίες που είναι πιο δύσκολες-πιο δύσκολο στην αγορά-που χάνονται».
Η δουλειά του Φεστιβάλ, στο μυαλό του, είναι να υπερασπιστεί ακριβώς αυτού του είδους τις ταινίες.
Με αυτή την πρόκληση στο μυαλό, ο Neumann άνοιξε το φεστιβάλ με Γρύλοςμια ταινία σε σκηνοθεσία της Elisabeth Scharang, η οποία αφηγείται την πραγματική ιστορία ενός Αυστριακού δολοφόνου που έγινε λογοτεχνική αίσθηση.
Το φεστιβάλ είναι δυνατό και στην αμερικανική Indie σκηνή. Το φεστιβάλ απένειμε τιμή ζωής στον 72χρονο αμερικανό σκηνοθέτη Τζορτζ Άρμιτατζ, σκηνοθέτη του Μαϊάμι Μπλουζ και το κλασικό, Gros Pointe Blank με πρωταγωνιστή τον Τζον Κιούζακ.
Εγώ και η Rui συναντάμε την όμορφη Joanna Cassidy
Το προσωπικό μου highlight στο φεστιβάλ κινηματογράφου ήταν μια υπέροχη συνάντηση με την πανέμορφη φωτεινή Joanna Cassidy of blade runner και Ποιος Πλαισιώνει τον Ρότζερ Ράμπιτ φήμη. Αφού παρακολουθήσαμε το συγκλονιστικό Υπό Φωτιά, είχαμε μια οικεία συνεδρία Q&A με αυτόν τον ζωντανό θρύλο. Έθιξε μια ποικιλία θεμάτων, από το πόσο αγαπούσε το δημιουργικό πνεύμα του φεστιβάλ και τη γενναιότητα του να υποστηρίζει ανεξάρτητες ταινίες που δεν είχαν την οικονομική υποστήριξη ή διανομή μέχρι την αγάπη της για υπέροχους Γερμανούς όταν ζούσε στο Βερολίνο πριν από τον τοίχο. κατέβηκε. Αργότερα συζητήσαμε για το πόσο δύσκολο είναι για τους φωτορεπόρτερ να παραμείνουν ουδέτεροι σε ένα συναισθηματικό σενάριο εμφυλίου πολέμου και πώς Υπό Φωτιά στη συνέχεια είχε επιρροή σε ταινίες όπως Σαλβαντόρ και Έτος επικίνδυνης ζωής οι οποίες έχουν παρόμοια σκληρή απεικόνιση του τρόπου λειτουργίας των δημοσιογράφων εν μέσω ενός τρομακτικού αιματηρού πολέμου.
Αν υπάρχει μια λέξη που θα χρησιμοποιούσα για να περιγράψω το Όλντενμπουργκ και το φεστιβάλ κινηματογράφου, θα ήταν «προσβάσιμο».
Συνήθως τα φεστιβάλ κινηματογράφου έχουν αυτή τη φήμη ότι είναι μοχθηροί, επιτηδευμένοι και φυλαγμένοι στα αστέρια της λίστας Α.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Όλντενμπουργκ δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικό.
Πόσα φεστιβάλ κινηματογράφου μπορούν να καυχηθούν για προβολές σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με φρουρούς; Μερικές φορές γίνονται after party στο τοπικό πλυντήριο αυτοκινήτων McDonald’s ή της γειτονιάς.
Στην περίπτωσή μας, το after party ήταν στο Polyester, το οποίο είναι ένα εξαιρετικό dive bar. Όλοι οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί και οι ντόπιοι ανακατεύονται. Είναι λίγο μεθυσμένη ομίχλη, αλλά θυμάμαι ότι μίλησα εν συντομία στην Deborah Kara Unger. Θυμάμαι επίσης αόριστα τη Ρούι να της έσπασε το σακίδιο της κάμερας στο πρόσωπό της. Κάποια στιγμή ο διευθυντής του φεστιβάλ, Torsten Neumann σηκώνεται και αρχίζει να κάνει DJ στο πάρτι. Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα φεστιβάλ κινηματογράφου όπου συμβαίνει αυτό…
Αυτό σίγουρα δεν είναι ένα συνηθισμένο φεστιβάλ, σε καμία συνηθισμένη πόλη.
Καλώς ήρθατε στο Όλντενμπουργκ.
Φτάνοντας εκεί και μακριά
Για να φτάσετε στο Όλντενμπουργκ, πετάξτε στη Βρέμη ή το Αμβούργο και από εκεί, πάρτε το τρένο για Όλντενμπουργκ. Όσον αφορά τη διαμονή, προτείνω το B&B Ξενοδοχείο στο Όλντενμπουργκ που είναι όμορφα επιπλωμένο, μοντέρνο και εξαιρετικής αξίας μόνο με 45 £ τη βραδιά
Καλώς ήρθατε στο Όλντενμπουργκ
Ευχαριστώ και αποποίηση ευθύνης
Επισκέφτηκα το Όλντενμπουργκ ως μέρος ενός ετήσιου έργου ψηφιακής αφήγησης που έχω αναπτύξει με μερικούς αξιοσέβαστους φίλους μου blogger που ονομάζεται Must Love Festivals
Επισκεπτόμαστε 40 φεστιβάλ κάθε χρόνο για να σας βοηθήσουμε να βρείτε ενδιαφέροντα φεστιβάλ και ιδιόρρυθμες ιστορίες έξω από την πεπατημένη διαδρομή. Για να μάθετε περισσότερα, επισκεφτείτε το www.mustlovefestivals.com και επίσης ελέγξτε το #mustlovefestivals για όλες τις τελευταίες κοινωνικές ιστορίες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Torsten και την ομάδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Όλντενμπουργκ για υπέροχες μέρες, η Bettina Koch από Όλντενμπουργκ Τουρισμός & Μάρκετινγκ το τοπικό Birte Stadtlander που μας έδειξε μερικούς από τους κρυμμένους πολύτιμους λίθους του Όλντενμπουργκ και την τελευταία αλλά όχι ασήμαντη Barbara, Jan και Elif από Γερμανικό Εθνικό Γραφείο Τουρισμού για να γίνει δυνατό το ταξίδι. Επίσης ένα μήνυμα προς τον παγκόσμιο κύριο συνεργάτη μας, την Expedia. Παρακαλώ σημειώστε ότι ενώ ορισμένα μέρη του ταξιδιού μου έγιναν δυνατά από τους προαναφερθέντες χορηγούς, οι απόψεις που εκφράζω είναι σαφώς δικές μου.
Μια μεγάλη αγκαλιά στον φίλο μου και σκηνοθέτη Rui Dantas από Τερματικό 7 που φτιάχνει ένα φοβερό βίντεο από όλο το φεστιβάλ και την πόλη. Συνεχίστε να ακολουθείτε το blog ?
