Μια έκκληση στη γενιά μου να βοηθήσει στην προστασία του New Forest
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΙΣ: 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022
Ο 14χρονος Fletcher Foot στέφθηκε νικητής του Νεαρού Φωτογράφου της Χρονιάς στον Διαγωνισμό Φωτογραφίας Campaign for National Parks 2021. Σε αυτή τη συγκινητική και ειλικρινή αφήγηση, εξηγεί πώς το New Forest βοήθησε τους αγώνες ψυχικής υγείας του και κάνει μια έκκληση προς τη δική του γενιά να κατανοήσει και να ενωθεί ενάντια στην κλιματική αλλαγή για να βοηθήσει στην προστασία του Δάσους για το μέλλον.
«Το New Forest είναι το ασφαλές μέρος μου, ένα μέρος όπου νιώθω ελεύθερος, αδικημένος και αποδεκτός… και ζωντανός.
Βλέπετε, το New Forest είναι μαγικό. Αυτή (όπως την αποκαλώ χαϊδευτικά) ξέρει πότε τη χρειάζεσαι και χωρίς ερωτήσεις ανοίγει την αγκαλιά της και σου επιτρέπει να είσαι στα πιο ευάλωτα… και μετά με τη φυσική της μαγική ομορφιά σε παρηγορεί, σε θεραπεύει. Και σε αντάλλαγμα δεν ζητάει τίποτα.
Το ταξίδι μου στην ψυχική υγεία τα τελευταία χρόνια σήμαινε ότι βασίστηκα εγωιστικά σε αυτήν για να με βοηθήσει… αλλά σε κάθε περίσταση ήταν εκεί.
Τις μέρες που χρειαζόμουν να περπατήσω χιλιόμετρα, μου το επέτρεψε. Μου έδωσε την ηρεμία που χρειαζόμουν, ενώ μου έδειχνε ήσυχα, σε κάθε μου βήμα, την ομορφιά και τη ζωή που είναι η καρδιά του Δάσους. Με καθοδήγησε, ενθαρρύνοντάς μου και επιτρέποντάς μου να αναπνεύσω και να είμαι ελεύθερος – επεξεργαζόμενος το μείγμα συναισθημάτων και σκέψεων με τις οποίες πάλεψα. Θα είμαι για πάντα με δέος για την ομορφιά που έδειξε και συνεχίζει να μου δείχνει όταν περπατάω αυτά τα μίλια.
Τις μέρες που χρειαζόμουν ηρεμία, πρόσφερε ηρεμία – και μου επέτρεψε να κάθομαι για ώρες ενώ με πρόσεχε. Βρήκα τη γαλήνη στη γαλήνη, την ωμότητα της φύσης και τη ζεστασιά του λαμπερού της ήλιου. Έχω ακούσει για ώρες τα πουλιά να μιλούν, τα πόνυ να κελαηδούν, τους γρύλους να κελαηδούν, το κρυφό θρόισμα των αθροιστών… στη σιωπή μου θυμίζει ακόμα ότι δεν είμαι μόνος.
Η πίστη της δεν υστερεί σε κανέναν.
Αλλά πραγματικά, όταν το σκέφτομαι – ήταν πάντα εκεί.
Ως μωρό ήταν εκεί, ως νήπιο ήταν εκεί… όταν είχα προ-εφηβικά αγορίστικα ξεσπάσματα – ήταν εκεί. Μια σταθερά στην παιδική μου ηλικία, που με βοηθά να δημιουργήσω τις παιδικές μου αναμνήσεις… αυτές που αγαπώ. Εκείνα που θυμάμαι τρέχαμε για μέρες, τρέχοντας κατά μήκος της ακτογραμμής του Lepe και μετά πηδώντας στη θάλασσα… Εκείνα που γελούσαμε τόσο πολύ που πλήγωσαν την πλευρά μου καθώς κρυφτήκαμε από τον δράκο στο μαγικό μυθικό δάσος στο Acres Down… εκείνα όπου κατεβαίναμε από το λόφο ολοταχώς αποφεύγοντας τα χτυπήματα της αγελάδας καθώς πηγαίναμε, πριν σωριασθούμε σε ένα σωρό στο κάτω μέρος…Αυτές όπου φανταζόμασταν ότι μας κυνηγούσαν γίγαντες καθώς εξερευνούσαμε τα ψηλά δέντρα…Οι αναμνήσεις που έχω από τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού καθισμένος στην αγκαλιά του παππού μου τρώγοντας παγωτό στο Bolderwood.
Είναι σταθερά στη ζωή μου και μπορώ να φανταστώ ότι πολλοί μπορούν να πουν το ίδιο πράγμα. Τις μέρες που χρειαζόσουν να ξεφύγεις από όλα, τις μέρες που ήθελες να δημιουργήσεις ξεχωριστές αναμνήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, τις μέρες που ήθελες να επανασυνδεθείς. Τι θα κάναμε χωρίς αυτήν;
Τώρα καθώς περπατάω μέσα από την απέραντη όμορφη ερείκη, παρατηρώ κάτι διαφορετικό… μια αλλαγή που σιγά σιγά την επιβάλλει. Η κάποτε όμορφη New Forest μου γερνάει… δεν μας ζήτησε ποτέ τίποτα, ωστόσο φαίνεται ότι την εκμεταλλευτήκαμε… έχουμε πάρει πάρα πολλά.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο, δεν έχει πολύ καιρό… και θα είμαι ειλικρινής, τη χρειάζομαι.
Είμαι της γενιάς που διδάχθηκε ότι η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Άλλοι μπορούν να το απορρίψουν, να επιλέξουν να το αγνοήσουν – αλλά με ποιο κόστος; Τα αποτελέσματα είναι εδώ και πάντα παρόντα. Είναι αποδεδειγμένο ότι η κλιματική αλλαγή στο Ηνωμένο Βασίλειο θα φέρει πιο ζεστά και ξηρότερα καλοκαίρια, καλοκαίρια με αυξημένα κύματα καύσωνα. Μαζί του, οι πιο ήπιοι υγροί χειμώνες έρχονται χέρι-χέρι. Με την αύξηση των υγρότερων χειμώνων, θα δούμε υψηλότερα επίπεδα της θάλασσας – που σημαίνει απώλεια γης, που επηρεάζει όλους όσους ζουν εκεί. Η πραγματικότητα είναι ότι το όμορφο δάσος μας, το Νέο Δάσος, βρίσκεται στη νότια ακτή… με την τρέχουσα πρόβλεψη για την κλιματική αλλαγή, κινδυνεύει από πλημμύρες, παράκτιες διαβρώσεις, υψηλότερα επίπεδα της θάλασσας, ερείκη, λιβάδια και δασικές πυρκαγιές… Δύο λέξεις αθροίζονται καλά it up: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, θα την χάσουμε και ό,τι έχει – φυτά, δέντρα, άγρια ζωή… ελπίδα.
Ραγίζει η καρδιά μου που το όμορφο Δάσος μου, που δεν ζητάει τίποτα και δίνει τόσα, είναι και θα καταστραφεί αν ως γενιά δεν ενωθούμε. Σίγουρα θέλετε τα παιδιά σας να έχουν την ευκαιρία να ερωτευτούν το Δάσος; Για να έχει η επόμενη γενιά ένα μέρος όπου θα μπορεί να αισθάνεται ελεύθερες και να δημιουργεί αναμνήσεις – έτσι ώστε και αυτές να θέλουν να κρατήσουν το δάσος μας ζωντανό.
Καθώς περπατάω στα ρείκια, ακούω διαφορετικά τραγούδια από τους κατοίκους του Δάσους – νέα πουλιά κάνουν το Δάσος σπίτι τους, ενώ άλλα παρατείνουν τη διαμονή τους. Μέσα από αυτά τα όμορφα τραγούδια, προσπαθώ να ακούσω τους παλιούς μας καλεσμένους… αλλά δυσκολεύομαι να ακούσω τις εντυπωσιακές συγχορδίες τους. Μια απλή υπενθύμιση ότι οι χειμώνες μας είναι ήδη πιο ήπιοι, έτσι πολλοί επισκέπτες από όλες τις θάλασσες αποφασίζουν να μείνουν. Τα φυσικά πρότυπα μετανάστευσης παραμορφώθηκαν.
Η αλλαγή είναι ήδη εδώ… αλλά η γενιά μας μπορεί να κάνει τη διαφορά. Πρέπει να ακούσουμε. Πρέπει να κατανοήσουμε την κλιματική αλλαγή και πρέπει να πάρουμε θέση.
Το όμορφο Δάσος μας δεν ζήτησε ποτέ τίποτα από εμάς, αλλά τώρα ρωτάω για λογαριασμό της.»
Ένας ένθερμος πρωταθλητής του κλίματος, ο Fletcher ζει στο Chandler’s Ford και χρησιμοποιεί βιώσιμες μεταφορές, όπως ποδηλασία, περπάτημα, λεωφορεία και τρένα.
Κέρδισε τον Νεαρό Φωτογράφο της Χρονιάς με την εικόνα του stonechat στο New Forest (παρακάτω). Παρουσιάζεται επίσης μια επιλογή από φωτογραφίες από τη συλλογή του Fletcher.
